Dichter Sacha Landkroon geeerd bij Heiploeg Zoutkamp

Ter gelegenheid van de afsluiting van mijn foto expositie bij Heiploeg (de grootste garnalen verwerker van Europa) maakte dichter Sacha Landkroon (wie kent hem inmiddels niet??) het gedicht  ''De Schepping''.
De firma Heiploeg kreeg hier kennis van en besloot Sacha Landkroon ( net als zijn vader , de fotograaf, Henk Landkroon) te eren. Het gedicht werd door de direktie als zeer passend, fraai, mooi en stijlvol gekwalificeerd.
De ''Handschoenen foto'' waar alles mee begonnen is, werd door Heiploeg in hun kunst collectie in tweevoud opgenomen, en hangt derhalve van af nu in de Waddenzee zaal waar de conferenties en directie vergaderingen plaats vinden, en in de kamer van de vestiging (plant) manager. Het gedicht ''De Schepping'' is megagroot afgedrukt op canvas met een achtergrond die we terugvinden op de achterzijde van de Heiploeg vrachtwagens (er moest speciale toestemming voor verleend worden ivm de foto rechten).
Het hele mega grote Scheppings project, heeft een  prominente plaats gekregen in de ontvangst hal van de Heiploeg vestiging in Zoutkamp. Het is op een manier gesitueerd dat iedereen die bij Heiploeg komt ''NIET OM HET GEDICHT HEEN KAN''
Sacha werd verzekerd dat het gedicht, wat op deze manier uitgebeeld een vermogen moet kosten, zal blijven hangen tot dat Heiploeg er mee stopt, en daar lijkt het absoluut NIET op.

Als klap op de vuurpijl zijn onderop het canvas Sacha Landkroon's naam, titel en reden van het gedicht  vermeld.
Niet elke dichter kan, volgens hen, zeggen een MA titel te mogen voeren en huisdichter van de Rijks Universiteit Groningen te zijn geweest!!

Als volgt het gedicht ''De Schepping'' en ''De Handschoenen'' foto.

De Schepping

Stoom waait je mond in. Seizoenen verspoelen

wassen aanslag op de oevers mee. Dat Waddenwater

en alles wat hij zag er altijd al was, zich onbespied

gewaand lag te bewegen tegen de dijken niet slechts

om te worden vastgelegd maar om te leven en voort

te gaan. Dat vanuit de zee planten rezen, bladloos

bij aanvang en later hun zaad op de oevers loosden

dat koeienlijven lijken te schitteren in de mist

beesten zich niet langer tegen regenvrees verzetten

wetend dat onder eindeloos repeterende luchten

vandaag alsook morgen wolken voorbij komen drijven.

Dat spinnen de draad kwijtraken zij in eindeloze

weidsheid zeeën vol beelden zien, ze hun webben

voorbij bijen hebben weten te weven en dat ganzen

de greppels links lieten liggen dit jaar. Dat ze over

de schaduw van de maan zijn gegaan heen en terug

naar Scandinavië en slechts een handvol korenaren

hebben laten staan. Dat stormwind bitterder smaakt

in de winter en we de veerboot gewoon buitengaats

lieten gaan. Dat er vis is en zontoeristen, netvlechters

fietsfetisjisten, zij die garnalen van Heiploeg proeven.

Krabbenzoekers, otterspotters en zotten die pieren

acrobatische toeren laten doen in de hoop joekels

aan haakjes te slaan. Er is een grote man die bliksem

maakt in bossen, mieren schiet en ossen groter doet

lijken in modder. Laat poeltjes kweekvijvers zijn voor

kikkers en kevers, laat het zout van de zee en de hand

van je lief als een vlaag door je haar gaan. Paling danst

in netten. Dat er helmgras was en kwelders. Seizoenen

verspoelen; de man met zijn toestel blijft aangedaan staan.

Foto Geert van Duinen.