zondag 20 november 2011

Dat is nou een vent met KLOTEN


Een verwend kind is hij genoemd door, ja door wie?? Ik noemde de persoon die dat fulmineerde een Kwibus!!Om zijn naam te noemen geneer ik me nog te veel.
Dit absoluut NIET verwende kind heeft een doel in zijn leven, en dat doel gaat er komen ook, want hij heet niet voor niets Sacha Landkroon.
Deze Sacha Landkroon is niet zomaar, omdat hij mooi haar heeft, ''Master of Arts in History'' geworden afgelopen april.
Sacha heeft echter voor sommigen een probleem, hij zuipt niet, hij blowt niet, hij rookt zelfs niet eens, hij heeft een eigen mening, hij is serieus, hij leeft zich in, hij is aardig, hij is een vakman op vele gebieden, zijn ouders zijn niet gescheiden en zo kan ik nog wel even door gaan!! De mensen die Sacha werkelijk kennen (en dat zijn er zeer velen), zullen/kunnen niets anders doen dan dit toegeven. Natuurlijk is Sacha niet heilig.

Sacha zou echter soms een paar nette eigenschappen moeten laten varen, en ''oneerlijke, achterbakse en niet serieuze figuren'' letterlijk en figuurlijk op de bek moeten slaan.

Heel veel plezier beleefde ik aan het blogje dat ik op weblog ''Waterlanders''
tegenkwam. Lees maar even mee!!

DROMEN DURVEN DOEN !

Een man van grote dromen ben ik niet. Ik hoef de wereldzeeën niet te bevaren, geen jungletochten te overleven, noch met een backpack op de Australische outback in. Huisje, boompje, beestje met gelukkig huwelijksleven is zo'n beetje het ideaal van uw dichter Sacha L. En dan zeer gelukkig zijn met wat je doet, bijvoorbeeld mooie boeken schrijven. Inderdaad, het is al jaren een kleine droom om ooit op een dag een succesvol romancier te zijn. Niet zo eentje die plichtmatig interessant en gewichtig loopt te doen, zoals zovelen, maar eentje die de mensen raakt, eentje waarvan de mensen hopelijk uitkijken naar zijn nieuwe boek. En dan niet om verstrikt te raken in zijn afgewogen verhaalconstructie uit het boekje, of om zijn woorden die gespeld zijn volgens de regels van één of ander gekleurd stuk drukwerk. Nee, zo'n schrijver die je na laat denken en je soms verbluft achterlaat.

Vandaag kwam die droom weer een stapje dichterbij. Maar absoluut niet op de manier die ik in gedachten had. Kijk, voor schrijvers gaat het in eerste instantie om wat ze te vertellen, niet om hoe ze het vertellen. Een verhaaltje opschrijven zou iedereen die de Nederlandse taal machtig is moeten kunnen. Maar sommige bijzondere verhalen MOETEN gewoon gehoord worden. Ik heb zo'n verhaal in handen. Ik ben in staat het op te schrijven en ik ben ook bereid daar heel veel tijd en ziel en zaligheid in te stoppen. Echter, om dat te bewerkstelligen zal ik me niet moeten laten leiden door de middelmatige smaak van het gros van de mensen. Dat sommigen dan kreten als "boeit niet" bezigen, zal ik voor lief moeten nemen, in de volle overtuiging dat zij fout zitten en ik niet.

Het (schrijven) is in wezen gewoon een kwestie van "zitten en schrijven", zo citeerde Lupko Ellen vanmiddag Hemingway of een ander beroemd schrijver, dat wist hij niet meer precies. Dat schrijven ook een kwestie van incasseren is, dat zei hij er niet bij. Dat schrijven godbetert ook een kwestie is van een aangeboren en door je ouders zorgvuldig gestimuleerd talent, zei hij evenmin. Omdat de ego's der gevestigde literatuur mijn incasseringsvermogen de laatste drie jaar danig op de proef hebben gesteld én omdat ik inmiddels zeker weet dat ik beschik over dat aangeboren en gestimuleerde talent, meld ik hierbij (op dit zelfgekozen en niet langer voor inhoudelijke suggesties openstaande medium) dat het verhaal dat ik te vertellen heb binnen twee jaar in drukvorm in de boekhandel zal liggen. Niet goedschiks? Dan maar kwaadschiks!

In overeenstemming met de beoordelingscultuur waarin we heden ten dage leven, zal ik nog van me doen spreken! De tijd van lekker lachen met Sacha als hij weer iets koddigs zegt tijdens een optreden, is in ieder geval meer dan voorbij. Met ingang van heden is mijn missie niet alleen bloedserieus maar ook een stuk meer afgewogen geworden.

Ik wens allen veel succes met de te bewandelen paden, maar ik kies mijn eigen weg en zal er zorg voor dragen dat het de juiste is!
Geplaatst door Sacha Landkroon op 19 november 2011

Sacha, een kerel met kloten durft dit te zeggen en gaat het waarmaken ook !!

5 opmerkingen:

  1. Henk, die voorgeschiedenis ken ik niet, maar dit is prachtig! Een vader die als een blok achter zijn zoon gaat staan. 'Wie aan mijn kind komt, komt aan mij'. Goed zo.
    En dat kind kan nog spellen ook: 2e in het grote Scheepsdictee van vorige week maandag.
    Twee keer hulde dus.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik weet niet of Sacha blij is met zijn vader op dit moment?
    En inderdaad "waar gaat dit over?"

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Henk dat is een mooi stukje en ik zou ook trots zijn hoor.

    Groetjes Mart

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Laat je verwennen Sascha & Coen

    BeantwoordenVerwijderen