Ik ga u een complex verhaal vertellen. Mijn vader komt als gevolg van zijn werk en zijn hobby's vaak onze burgemeester tegen. Meneer Rehwinkel en meneer Landkroon kennen elkaar inmiddels persoonlijk en praten regelmatig even bij over allerlei zaken. Zo kwamen we erachter dat de echtgenoot van onze burgemeester een familieband heeft met Lieke d'Hont, de 19-jarige studente die in februari van dit jaar zo tragisch om het leven kwam bij een brand in de Oude Ebbingestraat. Ik schreef toen een gedicht voor/over haar een oogstte daar (geheel onbedoeld) nogal wat bewondering mee. Zelf wilde ik veel liever dan het telkens voordragen dat het bij Lieke's ouders terecht zou komen. Gewoon om die arme mensen steun te bieden in een ondraaglijke tijd.
Op het moment dat we de link tussen de burgemeester en de ouders van Lieke ontdekten, heb ik geen moment geaarzeld, een brief opgesteld, mijn gedicht afgedrukt en de hele zaak door paps bij het stadhuis laten afleveren. Ik vreesde dat meneer Rehwinkel het in al zijn drukte misschien wel zou vergeten (ik volg zijn Twitter en zie zodoende elke dag weer wat een hysterisch leven die man heeft).
Vorige week viel er een brief van onbekende afzender op mijn deurmat. Ik maakte de envelop open en ontdekte dat de moeder van Lieke mij een alleraardigste brief had gestuurd. Ik was er blij om dat ik haar een blijk van medeleven had kunnen sturen, en dat mijn brief en gedicht haar ook werkelijk hadden bereikt.
Vanmorgen open ik rustig mijn Twitter (@heropsychosacha). Ik zie een tweet van onze burgemeester staan waarin hij vertelt dat Sacha Landkroon een gedicht over Lieke d'Hont heeft geschreven. Ook heeft hij nog een artikel over mij in de Gezinsbode geretweet. Ik zat werkelijk te glimmen achter mijn laptopje. Omdat er meteen al verzoeken kwamen of het gedicht voor Lieke ook ergens online te lezen is, post ik het hier nog maar een keer.
Ik ben blij dat we zo'n fijne burgemeester hebben en ik ben heel erg vereerd met de aandacht die er wordt besteedt aan het feit dat ik gedichten schrijf waarmee ik dingen wil zeggen die ik belangrijk vind.
Het artikel uit de Groninger Gezinsbode vindt u hier.
Phaëton
in memoriam Lieke d’Hont
4 april 1990 – 4 februari 2010
Nu vaart ze in haar zonnewagen tussen
gouden zuilen naar een hemel toe
die eigenaardig vredig is. Verdwaasd
van glanzend goud en regenbogenlach
verzucht de zonnegod dat zij bijkans
voor hem haar stralend licht zou
moeten doven. Verderop water
zee van bloemen vol kleur
hier een bloem daar een bloem
boden van lentes en levens vol dromen.
Beneden ontluistert de rokende massa
tussen de wanhoop op slippers en badstof
het geknisper van verloren gaande jaren.
Ze zingt en ze danst in een luchtbel.
Kan zijn dat iemand hoorde dat ze zei
“Vervul mij dan” of dat ze mooi gevonden
wilde worden. Ze staart naar de zon
of de ster die zij was op het feest
en bij thuiskomst. Zij wil spelen voor
Phaëton, grijpt vol vreugde de teugels
verheugd en bedwelmd door de jeugd
stapt Lieke zachtjes in de zonnewagen
de dageraad lonkt in het oosten, ze klimt
hoger en hoger, de huid van een vrouw
gebruind door de kracht van het leven.
Hoe hoger hoe heter, zeggen ze
ze speelt voor prachtig helder water
blussend als Helios nadert, trekt ze
snel nog de jurk van een engel opzij
om daarna vredig te gaan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten