Bouke Vlierhuis (wie kent hem niet!!) recenseert poezie.
De bundel is in de goede boekwinkel bijna uitverkocht, eventueel kunt u het boek ook via deze site bestellen.
Reageert U dan even in een reactie.
Hier is de recensie
Ideeën op sterk water. Tien jaar huisdichters aan de Rijksuniversiteit Groningen is niet een bundeltje dat normaliter mijn aandacht zou hebben getrokken. Overal is wel een stads-, dorps- of huisdichter en aan het eind van de ambtsperiode van zo iemand moet er een bundeltje komen, waaruit na tien jaar dan weer gebloemleesd moet worden. Meestal levert het slappe poëzie op die buiten de context van haar schrijven nauwelijks stand houdt.
Maar onder de voormalig huisdichters van de RuG zijn een paar opvallende namen: Daniël Dee, Petra Else Jekel en Jurre van den Berg.
Dee is al jaren één van mijn favorieten in poëzieland. Zijn larmoyante maar van zelfspot vergeven parlandostijl en zijn (toenemende) neiging naar prozapoëzie maken hem een unieke stem en het is leuk om te zien waar hij ooit begonnen is. Helaas komen twee van de opgenomen gedichten uit zijn bundel Monsterproof en die heeft iedereen die een beetje van poëzie houdt natuurlijk al.
Petra Else Jekel, duo-huisdichter met Dee in collegejaar 2000-2001, heeft een bedachtzamer, cryptischer toon en is daardoor, ondanks een sterk debuut in 2009, min of meer tot de obscuriteit veroordeeld en dat is jammer. Haar behandelingen van de seksualiteit zijn plastisch maar worden nooit ranzig. Het blijft altijd teder en melancholisch:
in de overtijd vind ik een man. meeldraden
vallen van zijn liezen naar zijn schenen, trekken
een diepgeel spoor dat ik nauwkeurig volg.
Daar moet ik dan helaas wel aan toevoegen dat de andere huisdichters van de RuG – nou goed, met uitzondering van Sacha Landkroon – precies het soort levenloze prut produceerden dat dit soort bundeltjes in de regel bevat.
Reacties
In de verslaggeving van ”Ideeën op sterk water. Tien jaar huisdichters aan de Rijksuniversiteit Groningen” lees ik
Het woordje ”misschien” lijkt me verkeerd gekozen, persoonlijk denk ik dat ”in ieder geval zeker” de lading van de recensie beter zou dekken.
Goed, je hebt daar wel een punt. ‘In ieder geval zeker’ ga ik er niet neerzetten, maar ‘misschien’ is ‘misschien’ wel een beetje zuinig.
Goed zo Bouke, we gaan de nieuwe garde echt een hart onder de riem steken en dan doen we misschien niet ”van dat benauwde”
Er zijn ook dichters die niet direct naast hun schoenen gaan lopen bij een misschien ”leuke” recensie.
Daar denk ik die Landkroon veel te goed voor te kennen.
